De onzichtbare
lasten van Armoede
In dit openhartige interview deelt Aisha haar weg van financiële stress naar stabiliteit en zelfvertrouwen. Ze vertelt over de invloed van haar jeugd, de kracht van doorzettingsvermogen én het belang van eerlijke gesprekken over armoede en geld. Haar verhaal laat zien: je staat er niet alleen voor, en er is altijd een weg vooruit.
Ik ben opgegroeid met een alleenstaande, hardwerkende moeder. Zij is mijn voorbeeld. Haar doorzettingsvermogen en toewijding om ons een zo goed mogelijk leven te geven, hebben mij gevormd. Van haar heb ik geleerd hoe belangrijk het is om altijd vooruit te blijven kijken, hoe moeilijk de omstandigheden ook zijn.
Toch groeide ik op met het gevoel dat ik niet altijd goed genoeg was. Ik zocht bevestiging van buitenaf, terwijl ik niet doorhad wat ik van binnen écht nodig had. Jarenlang zette ik door, totdat mijn lichaam en geest stop zeiden. Ik werd ziek, belandde in de schulden en stond op een kruispunt: blijf ik vechten op dezelfde manier, of ga ik het anders doen?
Mijn jeugd had mij veel geleerd—hard werken, volhouden, altijd doorgaan. Maar omgaan met geld? Dat was nooit een prioriteit geweest. Ik wilde, net als mijn moeder, dat mijn kinderen niets tekortkwamen. En dat is gelukt. Maar ik zie nu ook hoe belangrijk financiële kennis en bewustwording zijn. Mijn oudste zoon, die vroeger merkte dat er weinig geld was, vindt het nu lastig om met geld om te gaan. Daarom praten we thuis en op school over geld: over hoe je het verdient, hoe je keuzes maakt en hoe je voorkomt dat het tussen je vingers verdwijnt.
Wat ik als kind miste—een stevige basis van rust, liefde en stabiliteit—bleef me als volwassene achtervolgen. Toen ik worstelde met schulden, gezondheid en relatieproblemen, voelde ik schaamte. Maar ik ontdekte ook iets waardevols: er is altijd een weg terug. Stap voor stap vond ik die weg, met hulp van het buurtteam en mensen die écht luisterden. Kleine successen gaven me het vertrouwen om in mezelf te geloven.
"Door mijn verhaal te blijven delen, wil ik laten zien dat niemand er alleen
voor staat en dat er andere mogelijkheden zijn armoede kan iedereen overkomen."
Wat mij het meest heeft geholpen? De juiste mensen treffen—mensen die zonder oordeel naast me stonden en samen met mij naar oplossingen zochten. Buurtteammedewerkers, een bewindvoerder die maatwerk leverde en out-of-the-box handelde en een gemeentecoach die ervoor zorgde dat ik toch mijn hbo-opleiding kon afronden.
Wat helpend is voor instanties? Ervaringsdeskundigen die hun eerlijke, krachtige verhalen vertellen en daarmee laten zien: je bent niet alleen. Dit is precies wat onze samenleving nodig heeft: échte gesprekken om schaamte, taboes en vooroordelen te doorbreken.
Scholen kunnen een cruciale rol spelen door geld en armoede bespreekbaar te maken op een positieve en speelse manier. Gemeenten kunnen, samen met ervaringsdeskundigen, onderzoeken wat gezinnen écht nodig hebben. Door veiligheid, rust en vertrouwen te bieden, zorgen we ervoor dat niemand zich alleen hoeft te voelen in een moeilijke situatie.
Armoede is geen persoonlijk falen. Het is een situatie waarin je kunt belanden, maar ook weer uit kunt komen. Wat telt, is hoe we als samenleving met elkaar omgaan. Ik geloof dat we, met begrip, kennis en de juiste hulp, de cirkel van armoede kunnen doorbreken—voor onszelf én voor de generaties na ons.